Jarmarki

Sezon jarmarkowy w pełni. Dzisiaj Waldek wyjechał do Wdzydz Kiszewskich na 39 Jarmark Wdzydzki. Już kiedyś wspominałam , że to jeden z ulubionych naszych jarmarków. Organizowany na terenie skansenu, gromadzący artystów rzemieślników z całego regionu. Jedna z nielicznych imprez w Polsce , na których pozachwycać się można autentyczną sztuką ludową. A że oboje z Waldkiem tę sztukę kochamy ( zwłaszcza malarstwo) to tym chętniej Wdzydze odwiedzamy. Z Waldkiem pojechały m.in. tukany, które wierciły się na piecu już od  tygodnia . Nie mogły doczekać się wyjazdu. Zastanawiały się, czy  Waldemar  zdąży je odpowiednio wyszykować. Niestety, te najbardziej „utyte”  musiały zostać w kwiaciarni. Reszta razem z kurami, kiwiakami i kotami  będzie zdobywała Wdzydze.  http://www.muzeum-wdzydze.gda.pl/jarmark.html

Ps. Po Wdzydzach – Jarmark Jakubowy, Szczecin !!

Łasztownia

Byłam na Łasztowni. Od dawna chciałam zobaczyć  to miejsce. Nie zawiodłam się. Duch de Chirico kładł się cieniem między budynkami. Z wygryzionych przez czas murów wiało kamiennym spokojem. Chwile zastygały na bruku, a cisza zapraszała do innego świata. W takich miejscach oglądam się za siebie… patrzę uważnie , czy nie stoję gdzieś za rogiem odwrócona do siebie plecami.

Majówka

Wiem, będę nudna…ale majówkę spędziliśmy w Krzemieniu. Nic nie poradzę na to, że jak tylko mogę pozwolić sobie na krótki wypad za miasto to jadę właśnie tam. I bynajmniej nie bywam w Krzemieniu z powodu szczególnych atrakcji oferowanych nam przez tamtejszy ośrodek domków letniskowych! Rzekłabym nawet, że upór, z jakim trzymamy się tego miejsca ( wbrew wszelkim racjonalnym przesłankom) zaczyna mieć poniekąd charakter patologiczny. Brak jakichkolwiek wygód, niezagospodarowana plaża z resztkami pomostu, stada komarów, trudności aprowizacyjne…nasze wyjazdy zaczynają przypominać „obóz przetrwania”. A jednak… wystarczy, że wejdę do lasu… psy szczęśliwe zaczną biegać po łąkach… wystarczy, że poczuję zapach brzozowego zagajnika…przespaceruję się naszą „brzozową drogą”…usiądę nad brzegiem jeziora… I wszystkie lata wracają do mnie… Zaczynam widzieć piękno melancholii, dostrzegać mądrość mijającego czasu…i czuć spokój…. I dlatego będę tam wracać zawsze…

A w tym roku pojechały z nami do Krzemienia nasze ryby. Wypuściliśmy je do jeziora… a one… poczuły się jak „ryby w wodzie”!! Zaszyły się w szuwarach i nie chciały wracać.Waldek musiał wyciągać je za płetwy i wabić tłustymi dżdżownicami!!

Ptaki-Dziwaki

Waldkowym ptakom-dziwakom zachciało się dzisiaj pod wieczór zwiedzać wołczkowskie lasy i łąki. Ledwie wczoraj przyszły na świat, a dziś śmiało buszowały po wołczkowskich „leśnych ostępach”.

Kury

Z jaj złożonych na Wielkanoc zaczęły wyłazić kury. I to od razu w dorosłej postaci. Usiadły na naszym tarasie koło ceramicznych dzbanów z bratkami. Napuszyły się…. nastroszyły….i siedzą!!

Wielkanoc ?!…:)

Na moim tarasie, rankiem , w pierwszy dzień Świąt

Wszystkim życzę pięknych, rodzinnych i CIEPŁYCH Świąt Wielkanocnych.

I najważniejsze…

„Chrystus zmartwychwstan jest

Nam na przykład dan jest

Iż mamy zmartwychwpowstać

Z Panem Bogiem królować

Alleluja!”

Średniowieczna składnia i melodyka tej pieśni przejmują mnie zawsze swoją wzniosłością. Najstarszy utwór poetycki w języku polskim traktuje o zmartwychwstaniu – to piękne, znaczące i zobowiązujące zarazem. A więc : Alleluja!

Święta tuż, tuż…

Wiosna w pełnej krasie

Zakończyłam dzisiaj wiosenną rewolucję. W kwiaciarni jest teraz tak ładnie, że aż nie chce mi się z niej wychodzić . Was też zapraszam.

W hiacyntach rozgościły się gąski. Barany od zeszłego roku bardzo urosły, nabrały ciała i rządzą. Fruwają piórka. Rozkwitają narcyze, a na dworze słońce i ciepły wiatr.

Wiosna się rozkręca…

Pierwsze wiosenne bukieciorki  i hiacynty jeszcze pod śniegiem, ale za to w Waldkowej misie z różami.

Wiosenne wianki

Powoli wiosna podchodzi pod moją kwiaciarnię. By ją nieco ośmielić , uwiłam dziś wiosenne wianki. Waldek zaprojektował i wyczarował zgrabne, białe dzbanuszki idealne do zielonych, mirtowych drzewek. Jeszcze wczoraj było szaro i smutno. Dziś jakoś bardziej chce mi się żyć , a jutro przeprowadzę do końca wiosenną rewolucję.